Po co dbać o work-life balance?

Z badań wynika, że zaburzony work-life balance 12-krotnie zwiększa ryzyko wypalenia zawodowego, 6-krotnie zwiększa prawdopodobieństwo podlegania silnemu stresowi w pracy i 3-krotnie podnosi ryzyko wystąpienia stanów depresyjnych. 

Ostatnio dość popularna staje się idea work-life integration zamiast work-life balance. 

Osobiście, mam wątpliwości czy te dwa obszary powinny być zintegrowane. Wątpliwości te wynikają z mojego osobistego doświadczenia, jak i z doświadczenia moich klientów. 

Owszem, pracy i życia prywatnego nie da się tak do końca i na siłę rozdzielić. Nie można jednym przyciskiem wyłączyć w głowie myśli o pracy, nawet kiedy zamknęliśmy już komputer i wyszliśmy z biura. Przynajmniej większość z nas tego nie potrafi. 

Nie jestem jednak przekonana, czy dwie dwie sfery powinny być ze sobą zintegrowane. A nawet jeśli, to w jakim stopniu. 

Klienci, z którymi pracuję, to w większości osoby doświadczające wypalenia zawodowego. Wszystkie zgodnie powtarzają, że nawet zajrzenie na chwilę do służbowej poczty wieczorem zaburza ich odpoczynek i powoduje napięcie związane z pracą. 

Podobnie jest na urlopie, którego celem jest przecież wyłączenie się z trybu praca i regeneracja organizmu. Jeśli podczas urlopu odpowiadamy na służbowe maile lub wdzwaniamy się na spotkania, tak naprawdę ciągle jesteśmy myślami w pracy. Nie odpoczywamy. 

Niedawno miałam konsultację z osobą, która opowiadała mi, że właściwie non-stop myśli o pracy. W nocy również. 

Wieczorami i w weekendy po kilka razy zagląda do skrzynki pocztowej w telefonie służbowym. Mimo że nikt tego od niej nie wymaga. Ale ona chce mieć wszystko pod kontrolą i być gotowa na poranne i poniedziałkowe pożary. 

W niedzielę już od rana jest w takim stresie, że właściwie trudno myśleć jej o czymkolwiek innym niż praca. Bicie serca przyspiesza. W nocy sen nie przychodzi, a zamiast niego tysiąc myśli kłębi się w głowie. Tak objawia się syndrom poniedziałku. Doświadcza go wiele osób, których zaczyna dopadać wypalenie. 

Co dzieje się z naszym organizmem, kiedy jesteśmy przeciążeni?

Nic dobrego. 

Nasz organizm właściwie w ogóle nie przełącza się z trybu praca na tryb życie prywatne. Ciągle pracuje. Nie odpoczywa. Nie regeneruje się.

Bohaterka tego wpisu wylądowała niedawno na SORze. Ale to też jej nie zatrzymało. Pozwoliła sobie tylko na kilka dni zwolnienia, a później wróciła do starych nawyków. 

Czas zwolnienia wspomina z rozrzewnieniem, ponieważ wtedy pozwoliła sobie na prawdziwy odpoczynek. Nawet nie spojrzała na służbowy telefon. 

Co poza zdrowiem ryzykujemy?

Brak równowagi pomiędzy życiem zawodowym i prywatnym powoduje, że spada satysfakcja w każdej sferze naszego życia. 

• Zaniedbujemy rodzinę i mamy wyrzuty sumienia, że poświęcamy jej za mało czasu. 
• W naszym związku zaczynają pojawiać się konflikty. Zdarza się, że związek się rozpada, bo praca jest ważniejsza. 
• Porzucamy swoje zainteresowania i pasje, które przecież sprawiały nam kiedyś ogromną frajdę. Zapominamy o naszych znajomych i czujemy się coraz bardziej samotni.  
• Sięgamy po alkohol i inne środki odurzające z nadzieją, że to poprawi nasz nastrój i pozwoli się rozluźnić.
• Przeciążenie pracą wiąże się zwykle z wysokim poziomem stresu. A silny, utrzymujący się przez dłuższy czas stres zwiększa podatność na wirusy i bakterie, wrzody żołądka i dwunastnicy, nadciśnienie, chorobę wieńcową, zawał serca i depresję.

To wszystko nie pozostaje bez wpływu na naszą pracę. Bo skoro wali się całe nasze życie, nie jesteśmy w stanie pracować efektywnie. Spada jakość naszej pracy. Koncentracja szwankuje. Frustrujemy się. Czujemy zniechęcenie i rozdrażnienie. Psują się relacje z kolegami z pracy. Spada nasze zaangażowanie. 

Wpadamy w błędne koło. 

Z badań wynika, że zaburzony work-life balance 12-krotnie zwiększa ryzyko wypalenia zawodowego, 6-krotnie zwiększa prawdopodobieństwo podlegania silnemu stresowi w pracy i 3-krotnie podnosi ryzyko wystąpienia stanów depresyjnych. 

Jak wygląda Twój work-life balance?

Potrafisz rozdzielić te dwa obszary życia i zachować równowagę?

Jest początek stycznia – czas noworocznych postanowień. 

Może to dobra okazja, żeby to przemyśleć i wpisać na listę swoich postanowień zadbanie o siebie.